Vandaag weer teruggekomen uit Frankrijk, dus bij deze maar even een uitgebreid verslag!
Vorig jaar had ik deze tocht voor het eerst gereden en ik moet zeggen dat de zwaarte van het parcours me toch enigszins rauw op m`n dak viel toen. Alle hellingen van de `moeilijke kant` en weinig mogelijkheid tot herstel. Tel daarbij op dat ik door een enorm warme hotelkamer 2 nachten slecht had geslapen en het werd een dag van enorm afzien. Dit jaar dacht ik het beter geregeld te hebben. Goed hotel op een rustige plek (Hirtzenstein, waar vorig jaar de finish was) en een beter parcourskennis zouden garant moeten staan voor een betere tijd en een betere uitslag. Nou, dat liep ff anders...
Vrijdag al aangekomen en buiten het ophalen van het startnummer enzo was de zaterdag overigens erg goed besteed, het hotel staat tussen allemaal overblijfselen van linies uit de Eerste Wereldoorlog. Vond het erg indrukwekkend om door loopgraven en prikkeldraad van 100 jaar geleden te lopen.
Maar goed, ik was gekomen om te fietsen. Vorig jaar had ik het idee dat ik te snel gestart was en het plan om dat dit jaar rustiger aan te doen heb ik goed uitgevoerd. De start was niet meer in Cernay, maar aan de voet van de klim naar Vieil Armand naast een ezelboerderij in Uffholtz. Alle afstanden op een hoopje, gelijk klimmen dus dat was flink slalommen de eerste 20 minuten. Wel een prima ritme gevonden en na een korte afdaling richting Grand Ballon. Bovenop maar een graden of 8 á 10, niet mijn weer. Heb het liever een stuk warmer.
Afdaling naar Markstein en verder ging lekker, reepje naar binnen en weer klimmen naar de Col du Bramont. Nog steeds een beetje met de rem erop, ik wist wat er nog ging komen. Eén minuut dalen en door naar de Route des Cretes en Le Markstein.
In de afdaling naar de Bannstein zat dit jaar een omleiding: prachtig klimmetje over een smalle weg en een razendsnelle afdaling over diezelfde smalle weg waar ik tevergeefs een Duitser probeerde bij te houden die toch net wat meer durfde dan ik. (heb hem overigens daarna wel weer keurig opgeveegd in het lopende stuk richting Bannstein.
Intussen kreeg ik wel steeds flinke honger, misschien wel van de kou in de afdalingen ofzo, maar heb flink gegeten deze tocht. Nadat de Col du Firstplan getackeld was begon de afdaling richting het klapstuk van deze tocht: Petit Ballon vanuit Wasserbourg en dan gelijk via Platzerwasel naar de Grand Ballon.
Vorig jaar ben ik enorm stuk gegaan op de Petit Ballon en dat ging deze keer beter. Onderin gelijk op de 28 en je tempo vinden, tussendoor even opschakelen voor het middenstuk en daar begon ik mensen in te halen. Na het stukje afdaling komt nog een steil stuk tot de top, maar dat doet minder pijn als anderen meer pijn hebben...
Dan hoppa de afdaling in, beneden bidons vullen en direct de Platzerwasel op. Ik ben m`n ritme compleet kwijt. Hartslag gaat pas halverwege de helling weer naar acceptabele waarden en ik ben blij dat ie maar 7 kilometer lang is. Boven gekomen volgt nog wat vals plat en uiteindelijk de klim naar de Grand Ballon. Ondanks de lange dag merk ik dat ik meer over heb dan de meeste deelnemers om mij heen. Kan op de vlakkere stukken redelijk doortrekken en bergop haal ik nog wat mensen in die ik al eerder mij heb zien passeren. Nu nog de afdaling naar Vieil Armand en dan 1,5 km á 11% richting Molkenrein. Blik op oneindig, ketting op de 28 en dan komen we er wel. Was het wel zat ook trouwens.
Het verdict: 167 km in 7u45m03s, 198e scratch, 68e in categorie. (vorig jaar 171e en 51e) Dat is best wel langzamer dan vorig jaar, toen er nog 179 km gefietst moest worden. Toch wel een beetje teleurstellend. Achteraf gezien ben ik gewoon te langzaam gestart doordat ik angst had voor het laatste gedeelte van de tocht. Ik had mij moeten beseffen dat ik mijn beste resultaten haal door `er gewoon in te vliegen` Daar win ik meer tijd mee en ik stort eigenlijk nooit compleet in. In ieder geval niet zo dat ik geparkeerd sta. Strava verteld me dat ik op elke helling behalve de Petit Ballon langzamer was dan vorig. Tja, dan heb je eigenlijk gewoon niet genoeg afgezien.
Na afloop Olav (oprog) nog even gesproken die een hele mooie 70e plek behaald hier, klasse man!
Al met al een prima georganiseerde tocht in een prachtige omgeving. Echt een aanrader!
Maar een volgende cyclo sowieso iets minder doseren en wat meer pijn lijden! Maar je hebt gelijk, het blijft een interessant aspect van de wielersport. Fysiek was ik prima in orde, maar mentaal niet (angst voor pijn is een slechte mindset bij tochten als deze) en dan presteer je dus ook minder.
