Tour Transalp 2017

[Ottie]

Tijdens de awardceremonie waar de truitjes worden uitgereikt, bleek ons en verassing te wachten.... We waren het snelste Nederlandse team en daarmee nation hero geworden. Mijn eerste gewonnen truitje en morgen op de eerste startrij plaatsnemen... Als pannenkoek tussen de grote mannen... Onze Transalp kan niet meer stuk!!

foutje van de organisatie ?
bij de mixed een Nederlands team met 4.07 als eindtijd.
jullie 4.09.

Staan als Dubainezen geregistreerd in de uitslag:
Kategorie Rang Name Ort Team Zeit Rückstand Stnr Overall
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Fahrer 75. Carpaij Jasper UAE-Dubai Dubai Dutchies 4:07.42,0 16.17,7 (224-B) OvEinz 75.
Fahrer 824. Doyle John UAE-Dubai Alpine Warrior 6:30.36,5 2:39.12,2 (307-A) OvEinz 835.
Fahrer 271. Leask Natasha UAE-Dubai Where's Walley? 4:30.45,9 39.21,6 (446-A) OvEinz 275.
Fahrer 76. Van Hattum Yvonne UAE-Dubai Dubai Dutchies 4:07.42,2 16.17,9 (224-A) OvEinz 76.
Fahrer 270. Walley Stuart UAE-Dubai Where's Walley? 4:30.45,1 39.20,8 (446-B) OvEinz 274.


Total 5

[Thierry le Brun]

Hier dan weer net niet maar goed, het zal wel kloppen

[JAG]

IETS MET HOOGMOED EN... EEN LEKKE BAND (x3)

Na het succes van gisteren, begon de dag niet al te best. We lagen onder een flinke spot die de hele nacht niet uit ging. En goede nachtrust was ons niet gegeven... Iets vermoeid en met nog stramme poten naar het ontbijt... Pff tegenvaller na het buffet in Sonthofen...

Gegeten, tassen in de vrachtwagen en truitjes gevuld gingen we naar de start. Omdat we nation hero's waren mochten op de eerste startrij plaatsnemen... Twee pannenkoeken met dikke poten tussen de iele kleppers... Gedurende het eerste stuk komen we goed meekomen. Het effect van massa was goed te merken tijdens en lange afdaling. Alle kleppers gingen zo aerodynamisch mogelijk naar beneden. Ayhan en ik met de handjes op het stuur moesten bijremmen om het tempo te volgen. Vervolgens ging Ayhan brutaal op kop rijden, want tja... Zo'n truitje heb je niets voor niets! Toen hij zich terug liet zaken kreeg hij de complimenten van een van de klassementsrijders, die vervolgens fijntjes opmerkte dat Ayhan geen klimmerstype was...

Ondertussen merkte ik dat de benen niet de vorm van gisteren hadden. Na 50km kwam de eerste verzorgingspost. Weer onopvallend en heel onlogisch... Opvallende was dat we de enige waren die stopte... Maar met beide ruim één bidon leeg en de beklimming van de Timmelsjoch geen overbodige luxe. Helaas betekende dat ook dat we een heel stuk verder naar achteren weer in het peloton kwamen. Dan maar laten zien dat we het truitje waard zijn. De en na de ander haalde we in een konden we goed bij elkaar blijven. Toen de klim echt begon, moest ik Ayhan al snel laten lopen. Gewoon mijn ritme pakken en draaien... Maar accepteren dat de hartslag continu op en over het omslagpunt gaat. Na 4km kwam ik weer bij Ayhan en konden we samen we een korte afdaling maken. Vervolgens was het gelijk 9-10% klimmen met felle wind tegen. Ook hier was Ayhan duidelijk sterker. Met bijten, zwoegen en wat zoal nog meer lukte het mij om de afstand niet al te groot te laten worden. Eindelijk op de top en konden we weer gaan dalen. Snel nog mijn bidon vullen en naar beneden.

Dalen ging lekker, al voelde ik al snel dat in mijn rechter been kramp opkomen. Druk zetten in de bochten lukte niet meer en aanzetten al helemaal niet. Dan maar lichter mee trappen een hopen dat het snel wegtrekt...
Na 95km hoor ik ineens een vloek achter me en keihard "lek!". Ayhan had lek, gelukkig niet in en bocht en zagen we al snel en plek om het bandje te wisselen. Nieuw bandje erop en...psssssssss ook die lek... Tweede bandje erop en de ene groep na de andere groep raasde ons voorbij. Daarmee vervloog onze hoop op een mooie klassering... Snel weer dalen en snel en hopen op een mooi groepje... Dat ging lekker en toen we bijna bij een groepje kwamen reed Ayhan weer lek... €#&#&*€#&&#@ stoppen en weer een ander bandje erop. Terwijl we bezig waren stopte en materiaalwagen die met en nieuw wiel aankwam. Dat namen we graag aan want na drie lekke banden was het vertrouwen in het wiel verdwenen...

Snel doortrekken voor de laatste 30km. Al snel hadden we een mooi groepje. Wat restte was een afwisselend glooiend parcours... Iedere klim voelde ik mijn krachten minder worden. Terwijl Ayhan nog goed en soepel voorin het tempo aangaf. Uiteindelijk kwamen we stevig gedesillusioneerd over de streep. Blij met hoe we gereden hebben, teleurstelling dat we ruim 20min verloren hebben door de lekke banden.

Bij het avondeten, blij dat we in Italië zijn want wat was het lekker, zagen we dat we 43e geworden waren. Iets meer dan 50 minuten achter de winnaars. Algemeen staan we nu 29e. Ruim 20 minuten achter op de top 10... Komende dagen hopen we weer wat goed te maken en dat we alle pech voor deze week gehad hebben...

Morgen rijden we naar Bormio over de Stelvio... Vandaag stralend zonnetje, morgen waarschijnlijk weer regen.... Sowieso en revanche op vandaag! #Blazingsaddles still rocks!

#blazingsaddles #tourtransalp

[Jan Willem]

Balen van de lekke banden! Maar de week is nog lang. Rond de 4e etappe vallen er altijd veel terug, die in de eerste etappes te hard gegaan zijn.

tip: als je plek in de slaapzaal niet goed is, direct bij binnenkomst proberen te verbeteren. Een beetje zoeken en creatief schuiven kan het verschil zijn tussen een goede nachtrust en een slechte. Vraag maar aan Thierry die ineens heerlijk lag te snurken onder de trap in de kelder

[Thierry le Brun]

voor de 'live' beelden
http://nl.bergfex.com/stilfser-joch-ort ... ams/c4770/

[Metor]

voor de 'live' beelden
http://nl.bergfex.com/stilfser-joch-ort ... ams/c4770/

nu 2 graden en regen op de top, brrrrr dat wordt een koude afdaling

[Thierry le Brun]

voor de 'live' beelden
http://nl.bergfex.com/stilfser-joch-ort ... ams/c4770/

nu 2 graden en regen op de top, brrrrr dat wordt een koude afdaling

laatste keer met Martinello was het droog en 0-2 graden. en dat was al frisjes.

[JAG]

EEN LANGE LIJDENSWEG...

Vandaag de derde etappe, van Naturns naar Bormio. Over oa de legendarische Stelvio... Slechts 97km en met ruim 3000hm zeker geen makkie....
Gisteren hoopte we dat we na alle lekke banden en mindere benen alle ellende achter ons te hebben gelaten... Helaas bleek dat ijdele hoop... Ayhan bleek de halve nacht op het rijdt doorgebracht te hebben. Niet omdat het dat stiller of donkerder was, maar omdat zijn ingewanden volledig ontregelt waren... Gelukkig kon hij nog wel goed ontbijten. Fit was hij allerminst. Daarentegen voelde ik mij erg goed, lekker geslapen en de massage van gisteren had zijn werk goed gedaan...

Tijdens de neutralisatie werd dat gevoel versterkt doordat ik makkelijk dit kon fietsen en mijn hartslag mooi laag bleef. Ayhan daarentegen gaf al snel aan dat het niet goed ging... Bij de eerste echte klim, kon ik gelijk mee met de snellere mannen (en mixed teams). Bovenaan gewacht op Ayhan die ik verschrikkelijk zag lijden op de fiets. Vanaf dat moment continu bij hem gebleven. Als een verdeelde meesterknecht hield ik hem uit de wind, duwde ik hem (toegestaan) en haalde ik bidonnetjes.

Gelukkig ging de Stelvio iets beter bij hem, al was het nog steeds een grote lijdensweg. Na de top snel dalen waar we nog de nodige rijders in konden halen. Volledig verkleumd kwam hij beneden en na een warme hap zijn we maar gelijk naar de douches gegaan. Mijn ontzag en bewondering voor Ayhan is na het voltooien van deze (voor hem) helletocht enorm gegroeid!

Als dank en voor de afwisseling zijn we lekker uiteten gegaan. Even geen pasta maar een lekkere grote biefstuk... Groot was onze verbazing toen we de uitslagen zagen en bleek dat we 19e geworden waren. En zelfs weer en paar plekjes in het alg klassement gestegen zijn...

Morgen de koninginerit. 135km en ruim 3400hm. Hopelijk voelt Ayhan zich en stukje beter, wens hem niet nog zo'n lijdensweg toe...

#blazingsaddles #tourtransalp #weareteam

[EvertS]

.Mooie verslagen van de koers.
Hopelijk vandaag allebei fit aan de start.
Succes vandaag met de Koninginerit.

[Metor]

Leuk om de verslagen te lezen!
Hopelijk vandaag geen last van de biefstuk en zijn de goede benen weer terug!

[Thierry le Brun]

Unfortunately Stage from Bormio to Livigno of #TOURTransalp was cancelled due to the bad weather. Riders will be shuttled to the finish!

unicum? hoewel wij enkele jaren terug al eens geneutraliseerd zijn gereden van St. Anton naar Imst kan ik me zo geen rit herinneren die halverwege afgeblazen is.

[JAG]

OP EN NEER... AFGELAST

Waar ik gisteren schreef dat ik hoopte dat Ayhan zich en stuk beter zou voelen, was de werkelijkheid anders... Hoewel minder last van misselijkheid ed, voelde hij zich alles behalve goed. Afgesproken dat ik vandaag de start bij hem zou blijven en we gezamenlijk de Stelvio weer op zouden rijden richting de eerste top, namelijk de Umbrailpass (3km voor top Stelvio links af...).

Bij de start was het al flink aan het regenen en warm was het ook niet. Vanuit de organisatie kwam al het bericht dat het boven erg koud zou zijn... Benen en armen goed ingesmeerd met warmtegel en de windblokker aan stond ik met korte mouwen en broek aan de start. Vanaf het startschot ging het vrijwel gelijk omhoog. Ayhan pakte mooi zijn ritme en met af en toe en duwtje konden we in een mooi groepje blijven. En groepje waar ook renners die in de top 10 staan bij zaten. Goed voor het moraal! Bij tijd en wijle op de wat stilte stukken Ayhan mooi vooraan in de groep afgezet zodat hij mooi rustig in de rug van de anderen kon blijven hangen.

3km voor de top wedden we ineens tegen gehouden... "Stage cancelled" was het bericht. Met 2 graden en harde regen en wind een wijs en logisch besluit. Wat volgde was de afdaling terug naar Bormio, niet wetende wat ons daar zou wachten... De afdaling zelf was koud, heel druk en beneden kramp in de armen van het remmen. Waar anderen met isolatiedekens naar beneden kwamen, had ik het verassend genoeg niet eens heel koud.. Tot we stil stonden.... Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Dan maar eerst warme thee en koffie bij en barretje en toen naar de tent met de andere deelnemers. Daar kregen we te horen dat er bussen kwamen die ons naar de finish plaats Livigno zouden brengen. Met wat geluk zaten we in de eerste bus. En uurtje later stonden we over een heerlijk warme douche en konden we eindelijk warme en vooral droge kleren aan.

Tijdens het eten kregen we het bericht dat de etappe van morgen ook afgelast is. Erg jammer, deze zou over de Mortirolo gaan. Iets waar ik naar uitkeek. Morgen dus onverwacht een rustdag die voor Ayhan erg welkom is. De resterende etappes willen we er iig vol voor gaan en laten zien dat we onze ambitie ook waard zijn. Met mijn vorm zit het goed, hopelijk voelt Ayhan zich vrijdag ook weer veel beter!

#blazingsaddles #weareteam #tourtransalp

[JAG]

O ja... Voor de foto's bij de verslagen, check mijn Facebook pagina... Berichten staan openbaar..

[JAG]

RUSTDAG IN DE TOUR...

Vandaag was het plan om van Livigno naar Aprica te rijden. Met als "hoogtepunt" de Mortirolo... De organisatie heeft gisteravond alleen besloten om ivm de weersverwachtingen de etappe te annuleren en ons met bussen naar Aprica te brengen.

Jammer, zelf had ik graag gereden. Voor ons (en Ayhan in het bijzonder) was het een zegen omdat het een extra hersteldag betekende.

Na (eindelijk) een goede en heerlijke nacht slaap eerst maar eens gaan ontbijten. Ayhan stond een heel stuk beter op een dat vertaalde zich in een gezonde eetlust....

Het wachten op de bus en de busreis zelf gezellig doorgebracht met en ander koppel, Lars Haringsma en Koen Klinkhamer. Ontzettend mooie reis door Zwitserland gemaakt. Dat het beter ging met Ayhan, bleek wel toen hij het klassement en de etappe uitslagen erbij pakte. Aangekomen in Aprica met z'n viertjes eerst maar eens goed lunchen met... Jawel pizza, die erg lekker was. Goede afwisseling van alle repen, gelletjes en pasta.

Na de pizza maar eens kijken of onze fietsen ook in Aprica aangekomen waren. Wat gelukkig ook zo was. Ongelooflijk eigenlijk. In Nederland bij iedere stop je fiets in het zicht houden omdat hij anders gejat kan worden. Gisteren liet iedereen zijn fiets in Bormio achter en stapte in de bus naar Livigno. Overal stonden fietsen en je hoopte maar dat deze in Aprica zou belanden...

De middag doorgebracht met fietsje poetsen, luieren en de pasta party... Morgen de etappe naar Pieve di Ledro. 120,7km en 2365hm. Met een Ayhan die zich een stuk beter voelt en een etappe die minder steile beklimmingen heeft, een etappe waarin we ons weer vooraan willen melden. Hopelijk een etappe met beter en warmer weer...

#blazingsaddles #tourtransalp #weareteam

[Ottie]

Blazing saddles vandaag 9e bij de masters en 15e in masters overall

[JAG]

HE'S BACK AND A GREAT SURPRISE....

Na de rustdag van gisteren hoopte we dat de benen van ayhan weer goed waren en dat mijn benen goed gebleven waren...Na weer een goede nachtrust bleek bij het ontbijt dat Ayhan er weer bovenop was. Zijn gezonde eetlust was weer terug. En hij voelde zich ook een stuk beter.

Het weer was droog maar fris en overdag weten er buien voorspeld. Voor het eerst mijn mouwstukken maar aangetrokken en mijn benen weer ingesmeerd.

Om half negen stonden we in het startvak. Het "tagesgepack" moest vroeg ingeleverd worden. En als je dan toch moet wachten, dan maar in het startvak genoemd van het zonnetje dat zich eindelijk liet zien...

Stipt 9u viel het startschot en het hele peloton vertrok voor de zesde etappe naar Valle di Ledro, 121km en 2400hm met als "hoogtepunt" de Passo Croce Domini (1891hm). De eerste 19km gingen (geneutraliseerd) rustig omlaag. Toen de race echt gegeven werd, was het ouderwets koers. Volle bak werd er aangegaan de kilometers vorm onder de wielen door. Met Ayhan in mijn wiel konden we ons goed voorin handhaven. Na 45km begonnen we met de klim naar de Croce Domini. 22km klimmen met 1400hm die overwinnen moesten worden. En klim die serieus begon met 300m tegen 13% om daarna af te 'vlakken' naar afwisselend 8-11%. Voor Ayhan eigenlijk net iets te steil. Omdat we vrij voorin gestart waren aan de klim, werden we steeds voorbij gereden. Voor het moraal niet echt goed, je haalt immers liever in... Desondanks ging het helemaal niet slecht, ook ik moest er behoorlijk voor werken. We konden redelijk in de buurt blijven van ander top 10 rijders en haalde zelfs weer wat anderen in! Dat was toch een aanzienlijke verbetering tov de vorige dagen.

Toen we eindelijk boven waren wat het weer begonnen met hard regenen... En volgde een korte afdaling waarin we een hoop andere rijders inhaalde. Al snel volgde de verzorgingspost. Snel onze bidons gevuld en het klimmetje wat volgde snel omhoog. In de achtervolging op degene die ons in de tussentijd gepasseerd waren. Al gauw hadden we de eerste al te pakken. Halverwege ging de regen over in een hagelbui. En niet zomaar één... Als je met 60km/u en blote armen door een felle hagelbui rijdt, is het alsof er continu en speldenkussen geslagen wordt... Op de weg zelf was het ook niet beter. Het was alsof je door een golfslagbad aan het fietsen was. Enorme stromen water over de weg maakte het dalen een uitdagend stukje. Gaten en scheuren zag je bijna niet meer...

Ondertussen ging Ayhan steeds beter rijden. De volgende klim konden we twee anderen die in de afdaling waren aangesloten snel lossen. Gelukkig was het ondertussen droog geworden en scheen het zonnetje weer.

Bij de laatste klim (4-6%) was Ayhan duidelijk in zijn element. Op de grote plaat spoot hij omhoog. Met alles wat ik had lukte het me niet meer om in zijn wiel te blijven. Gelukkig kreeg ik hulp van twee anderen bij wie ik in het wiel naar Ayhan toe kon rijden. (het duwtje van de Italiaan was wel ff lekker...). De laatste 10km waren vals plat omlaag en ook daar ging Ayhan weer als vanouds. Geweldig om te zien, al deed het verschrikkelijk veel pijn om bij hem in het wiel te blijven.

Met grote blijdschap en goed gevoel kwamen we over de finish! Terwijl ik Ayhan feliciteerde met de rit en zijn vorm bracht een bekende stem mij volledig van slag. Want tot mijn grote verbazing stond Tineke ineens voor mijn neus. Ipv naar Duitsland te gaan met een vriendin kwam ze dus naar mij/ons om te kijken. Zo onwijs gaaf, lief en fijn. De tranen sprongen me spontaan in de ogen.

Toen we wat later zaten te eten, had ze voor Ayhan en mij nog een cadeautje meegenomen. Chocolade en post van het thuisfront. Iedereen ontzettend bedankt!!! Zo leuk, fijn en lief om te lezen!! Niet veel later zijn we naar het Camp gegaan en ik Tineke doorgereden naar Arco, finishplaats van morgen en de tour.

Bij de uitslag bleek overigens dat we eindelijk weer een top 10 tijd gereden hadden! 9e!! En een stijging in het alg klassement naar de 15e plek. De top 10 is gehad niet met haalbaar, en paar plekken winst hopen we morgen nog te realiseren...

Vanavond nog even lekker uit eten geweest met Ayhan, Lars en Koen, even geen pasta...

#blazingsaddles #tourtransalp #weareteam

[JAG]

LAST STAGE... AND WHAT A RIDE!!!

Iets later dan gebruikelijk mijn verslag geschreven. Het is er gisteren niet meer van gekomen...

Na een wat onrustige nacht (Ed en Willem bever waren ijverig aan het werk in het bos...) stonden we iet wat vermoeid op. Laatste keer onze spullen klaarleggen, slaapzakje oprollen en luchtbed inpakken...

Vroeg naar het ontbijt waar nog tot onze grote verassing en geluk een stuk apfelstrüdel erbij... Genieten!! Na het ontbijt terug fietsen naar het camp. De weg ging omhoog en dat voelde de beentjes wel... Ai... Dat belooft wat voor de etappe.. Terug gekomen snel de laatste voorbereidingen voor de etappe en bijtijds naar de start.

Bij de start aangekomen stonden Lars en Koen al vooraan in startvak B. Getergd om snel naar voren te rijden en te vlammen! Niet veel later kwam Tineke er aan lopen om ons succes te wensen en aan te moedigen. Zo leuk en lief! 08:59:30 gaven we elkaar de laatste aanmoedigingen en succes wensen. Na het startschot trok het peloton zich in gang voor een aangepaste etappe naar Arco... Wegens het wegvallen van de Mortirolo was de route gewijzigd, 20km korter (102km) en 400hm meer (2300hm)te overwinnen... Uitschieter in de etappe was en klim met en kilometer lang 14-16%. Verder leek het profiel van de etappe op een flinke Ardennerit...

Naar mate de neutralisatie vorderde voelde de benen steeds beter. Gelijk aan de afgelopen etappes moest ik ook nu weer plassen, begin ondertussen ervaren te worden in het al rijdend op de fiets te plassen.... Ook vandaag ging het vanaf het vrijgeven van de koers vol gas. Ayhan kon goed volgen en voelde zich nog steeds beter dan gisteren.

De eerste klim ging vanaf de start erg goed. Kon goed volgen zonder over mijn limiet te gaan. Voor Ayhan was de klim met continu 9-10% net iets te zwaar. Wat gas teruggenomen om het verschil met Ayhan niet te groot te laten worden. Bovenop de klim kwamen we weer samen en konden we afdalen. We hadden afgesproken de eerste verzorgingspost over te slaan en pas bij de tweede te stoppen.

Al snel kwam de tweede klim. Tijdens die klim die bij Ayhan weer wat beter ging, reden we tot onze grote verrassing Lars en Koen voorbij. Die waren ons blijkbaar na de neutralisatie al hard voorbij gereden. Helaas konden ze ons niet volgen. Via een krap bospad daalde we af naar het steilste stuk. Dat Ayhan steeds beter ging, bleek wel uit de hoeveelheid deelnemers die we inhaalde... De steile kende en aanloop van ruim 9%. Gezien de percentages afgesproken ieder zijn eigen ritme te pakken en boven te wachten. Bij mij ging het relatief gezien goed. Kon anderen inhalen en mijn cadans houden.. Aan het einde was het vrijwel op... Cadans zakte onder de 50rpm en mijn benen stonden volledig in de hens... Zonder al te veel posities te verliezen kwam Ayhan boven. Kon hem op het vlakke met een duwtje weer naar de eerste rijders voor ons te brengen. Wat volgde was een hachelijke afdaling dit het bos. Op de brede mooie stukken kon ik de groep achter mij goed op sleeptouw nemen en steeds meer anderen oprapen... Tot dat een wild zwaaiende marshall ons maande af te remmen. En afwateringsrooster zorgde voor de nodige valpartijen en lekke banden. Na alle ellende van deze week grote angst dat één van ons beide lek zou rijden... Dit keer hadden we het geluk aan onze zijde en konden wij weer volle bak door. Voor ontzettend veel anderen gold dat niet.. Geloof wel 20 man met lekke banden zien staan...

Gedurende kilometers die volgde ging Ayhan steeds beter rijden. Op een van de laatste lange beklimmingen wist Ayhan mij echt pijn te doen. Hij draaide nog op de grote plaat en ik moest alles geven om erbij te blijven. Het inhalen en achterlaten ging maar door! Tijdens het dalen gaf ik het tempo aan en Ayhan volgde goed en zo reden we van groepje naar groepje. Bij de tweede verzorgingspost wilde we allebei door. Reden in een mooi groepje en gezien de pech van de anderen roken we onze kans om tijd goed te maken...

De laatste 17km gingen omlaag. Gezien het dalen en vorm van Ayhan durfde ik vol voor de afdaling te gaan. Nog één keer genieten van de snelheid en de bochten. Na de tijdsregistratie even op Ayhan gewacht om elkaar te feliciteren en bedanken voor de geweldige ritten, teamwork en uitslagen. Vervolgens reden we in rustig tempo naar de etappe finish waar we opgewacht werden door Tineke. Zo leuk!!! Alleen maar blije gezichten om ons heen van gefinishte deelnemers.

Na wat uitblazen, eten en drinken onze finishers trui en medaille opgehaald. En natuurlijk naar onze uitslag gekeken. 8e waren we geworden en op dat moment stonden we 9e... Helaas niet veel later gezakt naar de 12e plek. Een plek die we gezien alle tegenslagen niet verwacht hadden. Ontzettend trots en blij dus!!! Nog even met Koen en Lars op de foto en met Tineke naar het appartement... Slapen in een echt bed....

Ayhan, ontzettend bedankt voor een geweldige week. Ik had me geen fijnere en betere partner kunnen wensen!

Lieve Tineke, ontzettend bedankt voor jouw steun, support en liefde! Jouw komst naar Valle di Ledro was een enorme verassing!! Hou van je!!!

#blazingsaddles #tourtransalp #weareteam

[Ronald]

[Wombcat]

Leuke verslagen en goed gereden

[pesah]

Enorm genoten van jullie verslagen. Gefeliciteerd met deze top prestatie!!!

[Jan Willem]

Leuke verslagen!

Benieuwd hoe het Klaas en Marcello is vergaan.

[Ottie]

Mooie verhalen

[spokes]

Wat een mooie verslagen van een minstens net zo mooi resultaat. Wat moet het een lekker gevoel zij om in een dergelijke meerdaagse wedstrijd te rijden met het gevoel dat je meedoet. Ik ben er van overtuigd dat je daar ook sneller van rijdt, een hogere pijngrens hebt en de vermoeidheid kan negeren! Goed gedaan mannen!

[EvertS]

Mooie verslagen en top gereden.